Weimar Republiek

Op 9 november 1918 riep zowel de politicus Philipp Scheidemann als Karl Liebknecht de republiek uit. Scheidemann, een sociaal-democraat, riep de republiek uit vanaf de Rijksdag en de communist Karl Liebknecht vanaf het Keizerlijk paleis.

Wel hadden zij andere voorstellen van hoe deze republiek eruit zou moeten komen te zien. Scheidemann koos voor een democratiesche republiek en Liebknecht zag een communistische staat voor zich, met de Sovjet-Unie als voorbeeld.

Uiteindelijk had Scheidemann zijn zin gekregen en de Weimarrepubliek was geboren, maar veel mensen in Berlijn waren op de hand van Liebknecht en dit leidde tot onrusten.

In de winter van 1918/1919 werd de KPD, de communistische partij, opgericht. In januari 1919 probeerde deze partij via een opstand de macht te grijpen, dit mislukte en Karl Liebknecht werd door militairen gedood.

De eerste jaren van de Weimarrepubliek werd waren geplaagd door economische problemen. Er was veel werkloosheid en er was heel hoge inflatie waardoor mensen hun spaarvermogen verloren. Dat Duitsland zoveel moest betalen aan reparaties aan de overwinnaars van de Eerste Wereldoorlog hielp niet.

die Goldenen Zwanziger

In 1924 werden nieuwe afspraken gemaakt over de herstelbetalingen wat ten gunste kwam van Duitsland. Er brak een economische bloeitijd aan: de Gouden Jaren ’20. Berlijn werd het culturele centrum van Europa.

Die Goldenen Zwanziger, de Gouden Jaren ’20

Het feest duurde niet lang, in 1929 was de wereldcrisis en Duitsland was zwaar getroffen erdoor, wat onvrede voedde. De nazi’s profiteerden hiervan, hun aanhang groeide sterk.

Verder naar de tijd van de Tweede Wereldoorlog.